Ένας Θεός Πατέρας που σκέφτεται πέρα από τους ανθρώπινους περιορισμούς , τις ανθρώπινες προκαταλήψεις και τα στερεότυπα. Μια συνεχής παρουσία και επέμβαση στην ανθρώπινη αλλά και την ατομική ιστορία. Ο Θεός που έπλασε τον άνθρωπο, που αποζητάει τον χαμένο, είναι έξω από τη φύση του να στέκεται μακριά από όσα Εκείνος δημιούργησε. Και παρότι έχει χαρίσει στον άνθρωπο την ταυτότητα της εκλογής και της ελευθερίας, ως ο μόνος καρδιογνώστης κρατάει για τον εαυτό του τον τελευταίο λόγο.
Είχα το προηγούμενο βράδυ μερικές σκέψεις. Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιο οικογενειακό μας ζήτημα η απάντηση στις προσευχές μας ήταν διαφορετική από αυτό που εμείς θέλαμε και ελπίζαμε. Όχι έτσι είπε ο Θεός. Αυτό δε θα γίνει. Και μας άφησε να συνεχίσουμε κάτι το οποίο επιθυμούσαμε να αποφύγουμε, γιατί στα μάτια τα δικά μας αυτό που ζητούσαμε ήταν καλύτερο από αυτό που έχουμε.
Και κάποιος αγαπητός άνθρωπος του Θεού είπε στη σύζυγό μου και σε εμένα: Προσευχηθήκατε; Φέρατε το ζήτημα μπροστά στον Κύριο σας; Ε, αφού προσευχηθήκατε, αναπαυτείτε ότι η απάντησή του ήταν το όχι και ευχαριστήστε τον!
Δύσκολο να το αποδεχτείς, ε; Όταν είναι αλήθεια αυτό που βλέπεις κι όταν γνωρίζεις ότι σωστά σκέφτεσαι, θέλει πίστη να εμπιστευτείς ότι το μέλλον το δικό σου και της οικογένειας σου βρίσκεται στα πιο ασφαλή χέρια. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με το περιβάλλον που κινείσαι και τις συνθήκες που υπάρχουν εκεί, αλλά με την υπόσχεση του Ιησού ότι Εκείνος θα είναι μαζί με τα παιδιά του μέχρι τη συντέλεια αυτού του κόσμου!
Μέσα σε αυτό το σήκωμα σκόνης από τις σκέψεις μου, άνοιξα τη Βίβλο μου, όχι επειδή πιστεύω ότι ο Θεός βρίσκεται και αποκαλύπτεται αποκλειστικά εκεί. Ο Θεός κατοικεί με το Πνεύμα του μέσα στα παιδιά του και μπορεί να αποκαλυφθεί και να φανερώσει τον εαυτό του παντού. Δε δεσμεύεται! Έχει πολλούς, καλύτερα έχει άπειρους τρόπους να μιλήσει στον άνθρωπο. Αλλά είχα την ανάγκη να διαβάσω και να αναζητήσω τις ιστορίες των ανθρώπων του Θεού, που σε στιγμές αμηχανίας οι παρηγοριές του Θεού εύφραναν την ψυχή τους. (Ψαλ/94/19).
Αναζητώντας λοιπόν τη φωνή του Θεού, ξαναθυμήθηκα τα σχολικά μου χρόνια και το μάθημα της γραμματικής. Έμαθα τον αντιθετικό σύνδεσμο «όμως». Μόνο που αυτή τη φορά δεν ήταν μία δασκάλα στην έδρα κι από κάτω οι μικροί μαθητές να επαναλαμβάνουν τις λέξεις, τις έννοιες και την ορθογραφία, αλλά δάσκαλος γινόταν το Άγιο Πνεύμα που με ταξίδευε στις σελίδες του άγιου βιβλίου.
Παραθέτω μερικά από τα χωρία που ο Θεός επενέβη στην ιστορία και κράτησε τον τελευταίο λόγο για τον εαυτό του.
Ας θυμηθούμε τη βάση της πίστης μας:
«Kαι όταν τελείωσαν όλα τα γραμμένα γι’ αυτόν, αφού τον κατέβασαν από το ξύλο, τον έβαλαν σε τάφο. O Θεός, όμως, τον ανέστησε από τους νεκρούς¨. (Πράξεις 13/29-30). Ο διάβολος νόμιζε ότι νίκησε, ο Θεός όμως…
Η Μάρθα έχει θάψει τον Λάζαρο τον αδερφό της. Ο Ιησούς όμως έχει τα κλειδιά του Άδη και του θανάτου. «H Mάρθα, λοιπόν, είπε στον Iησού: Kύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου· όμως, και τώρα ξέρω ότι, όσα ζητήσεις από τον Θεό, ο Θεός θα σου τα δώσει. O Iησούς λέει σ’ αυτήν: O αδελφός σου θα αναστηθεί.» (Ιωάννης 11/21-23)
Ο Πέτρος βρίσκεται ακόμα εγκλωβισμένος ανάμεσα στο Νόμο και τη χάρη. Κι έρχεται το Πνεύμα του Θεού να τον ξεδιαλύνει και να προχωρήσει: «Kαι τους είπε: Eσείς ξέρετε ότι είναι ασυγχώρητο σε έναν άνθρωπο Iουδαίο να συναναστρέφεται ή να πλησιάζει σ’ έναν αλλόφυλο· ο Θεός, όμως, έδειξε σε μένα να μη λέω κανέναν άνθρωπο βέβηλον ή ακάθαρτον» (Πράξεις 10/28). Ο Θεός όμως του μαθαίνει το μάθημα της αποδοχής.
«O Θεός, όμως, δείχνει τη δική του αγάπη σε μας, επειδή, ενώ εμείς ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί, ο Xριστός πέθανε για χάρη μας» ( Ρωμαίους 5/8) Ο Θεός όμως…
O Θεός, όμως, επειδή είναι πλούσιος σε έλεος, εξαιτίας τής πολλής του αγάπης, με την οποία μάς αγάπησε, και ενώ ήμασταν νεκροί εξαιτίας των αμαρτημάτων, μας ζωοποίησε μαζί με τον Xριστό· (κατά χάρη είστε σωσμένοι) Εφεσίους 2/4-5 Ο Θεός όμως..
Ο Θεός όμως…
Ο Θεός όμως…
Υπάρχουν κι άλλα πολλά όμως του Θεού. Ψάξε τη Βίβλο σου και κοίταξε τη ζωή σου πίσω. Είναι αμέτρητες οι φορές που για τους ανθρώπους του Θεού, για εσένα και για εμένα, έχει ξεπροβάλει αυτό το όμως από τον ουρανό που αλλάζει την ιστορία. Ο Θεός όμως είναι εκείνος που μας διδάσκει πως όταν όλα μοιάζουν να μην έχουν επιστροφή και να είναι καταδικασμένα, εκείνος κρατάει την εξουσία και τον τελευταίο λόγο. Να θυμάσαι μαζί μου πως σαν τον Δαβίδ μπορώ να διακηρύττω, ότι βεβαιότατα χάρη και έλεος θα με ακολουθούν όλες τις μέρες της ζωή μου! (Ψαλμός 23/4) Και τις καλές μέρες και τις άσχημες μέρες!
Στον Θεό η δόξα!