Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΑΜΕ

   Μια κοινωνία πνιγμένη στους καπνούς και τις αναθυμιάσεις. Καπνοί σύγχυσης, καπνοί οργής, ευθυνών, κατηγοριών, μίσους, κρίσης, αυτοδικαίωσης. Τι συμβαίνει; Γιατί τόση αντιπαλότητα στην ελληνική κοινωνία; Τόση αντιπαράθεση σε όλα τα επίπεδα, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, ακόμα και μεταξύ ανθρώπων του Θεού διακρίνεις μία τάση προς την απαξίωση κάθε άποψης που δε συμφωνεί με τη δική μου. Πληθώρα εδαφίων και ερμηνειών που «δικαιολογούν» τις απόψεις μας.

   Ίσως τελικά αυτό είναι το πιο δυνατό σημείο για τις έσχατες ημέρες. Η ανυπακοή, η ροπή προς την ανομία, η ταύτιση  με το πνεύμα του αντίχριστου που αντιτάσσεται και υπερυψώνει τον εαυτό του σε κάθε έναν που λέγεται θεός ή σέβασμα, που ανακατεύει όπως οι μύγες την αλήθεια με το ψέμα, το βρώμικο με το καθαρό.

   Φοβάμαι ότι υπάρχουν κομμάτια του εαυτού μας που δε τα οδηγήσαμε στον σταυρό του Χριστού με μετάνοια, ώστε το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει κάθε σκοτεινό δωμάτιο του εσωτερικού μας ανθρώπου. Ξεκινήσαμε, κι όπως η Ραχήλ ακολούθησε τον Ιακώβ, έτσι κι εμείς ακολουθήσαμε τον Ιησού. Μόνο που συνταξιδεύουμε με τα είδωλα από το σπιτικό της παλιάς μας ζωής. Είναι ο μικρόκοσμός μας που δεν αποχωριστήκαμε. Πολιτικές τοποθετήσεις, ανθρωπισμός, φιλοσοφικές θεωρίες, οικογενειακές συνήθειες, θρησκευτικές και δογματικές αντιλήψεις, όλα αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια την ώρα της κρίσης. Η κρίση είναι ο συναγερμός που χτυπάει για εμένα! Πώς αντιδρώ; Τι βγαίνει από μέσα μου; Ποια δικαιοσύνη κυριαρχεί; Ίσως είναι η ευκαιρία να ομολογήσω, « Κύριε, αυτό το δωμάτιο δε στο άνοιξα να το καθαρίσει η πνοή σου για να φύγουν τα είδωλα που είχα χτίσει».

   Λίγο πριν ο Κύριος Ιησούς καταλήξει στον σταυρό, ο Πιλάτος τον ρώτησε: Τι είναι αλήθεια; Η Αλήθεια βρισκόταν μπροστά του, τον έβλεπε, του μιλούσε, αλλά ο Πιλάτος έστρεψε νώτα και γύρισε πίσω. Γι’ εκείνον αλήθεια ήταν η θέση του, ήταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, όλα όσα είχε διδαχτεί και είχαν χτίσει την προσωπικότητα του, δε μπόρεσε να διακρίνει ότι η κρίση που διαχειριζόταν μπορούσε να αλλάξει την πορεία της αιωνιότητας για εκείνον. Γι’ αυτό και έπλυνε τα χέρια του στο νερό της δικής του δικαιοσύνης.

  Πόσο τελικά Πιλάτο κρύβω μέσα μου; Ο Σταυρός του Χριστού παραμένει ακόμα!    Στον Θεό η δόξα!   Δ. Γ.