Ομιλία πριν την Θεία Κοινωνία – 22/05/2016
1 Ας φοβηθούμε, λοιπόν, μήπως και, ενώ μένει σε μας η υπόσχεση να μπούμε μέσα στην κατάπαυσή του, φανεί κάποιος από μας ότι τη στερήθηκε.
2 Επειδή, εμείς έχουμε ευαγγελιστεί όπως και εκείνοι· αλλά, εκείνους, ο λόγος που άκουσαν, δεν τους ωφέλησε, δεδομένου ότι, δεν ήταν σ’ αυτούς που άκουσαν ενωμένος με την πίστη.
3 Επειδή, μπαίνουμε μέσα στην κατάπαυση εμείς που πιστέψαμε, όπως είπε: «Έτσι ορκίστηκα μέσα στην οργή μου: Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου»· αν και τα έργα του τελείωσαν από τη δημιουργία τού κόσμου.
4 Επειδή, είπε σε κάποιο μέρος για την έβδομη ημέρα τα εξής: «Και ο Θεός, κατά την έβδομη ημέρα, κατέπαυσε από όλα τα έργα του».
5 Και σε τούτο το σημείο πάλι: «Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου».
6 Εφόσον, λοιπόν, απομένει μερικοί να μπουν μέσα σ’ αυτήν, και εκείνοι που είχαν πρωτύτερα ευαγγελιστεί δεν μπήκαν μέσα εξαιτίας απείθειας,
7 ορίζει ξανά κάποια ημέρα: «Σήμερα», λέγοντας διαμέσου τού Δαβίδ, ύστερα από τόσο πολύ καιρό, όπως ειπώθηκε: «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας».
8 Επειδή, αν ο Ιησούς τού Ναυή είχε δώσει σ’ αυτούς κατάπαυση, δεν θα μιλούσε ύστερα απ’ αυτά για μια άλλη ημέρα.
9 Επομένως, απομένει κατάπαυση στον λαό τού Θεού.
10 Επειδή, αυτός που μπήκε μέσα στην κατάπαυσή του, κατέπαυσε και ο ίδιος από τα έργα του, όπως και ο Θεός από τα δικά του.