Τετάρτη 27/06/2018
Σειρά Μαθημάτων – Προς Κορινθίους Α’ 15:28-58 Μάθημα (32ο)
28 Και όταν τα πάντα υποταχθούν σ’ αυτόν, τότε και ο ίδιος ο Υιός θα υποταχθεί σ’ εκείνον ο οποίος υπέταξε σ’ αυτόν τα πάντα, ώστε να είναι ο Θεός τα πάντα, σε όλα.
29 Επειδή, τι θα κάνουν αυτοί που βαπτίζονται υπέρ των νεκρών; Αν πραγματικά οι νεκροί δεν ανασταίνονται, γιατί και βαπτίζονται υπέρ των νεκρών;
30 Γιατί κι εμείς κινδυνεύουμε κάθε ώρα;
31 Καθημερινά πεθαίνω, μα την καύχησή [μου] που έχω για σας στον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας.
32 Αν κατά άνθρωπο πολέμησα στην Έφεσο με θηρία, ποιο είναι το όφελος σε μένα, αν οι νεκροί δεν ανασταίνονται; «Ας φάμε και ας πιούμε· επειδή, αύριο πεθαίνουμε».
33 Μη πλανιέστε· «τα καλά ήθη [τα] φθείρουν οι κακές συναναστροφές».
34 Συνέρθετε στον εαυτό σας, όπως είναι δίκαιο, και μη αμαρτάνετε· επειδή, μερικοί έχουν αγνωσία Θεού· προς εντροπή σας το λέω.
35 Αλλά, θα πει κάποιος: Πώς ανασταίνονται οι νεκροί; Και με ποιο σώμα έρχονται;
36 Άφρονα, εκείνο που εσύ σπέρνεις, δεν ζωογονείται, αν δεν πεθάνει.
37 Και εκείνο που σπέρνεις, δεν σπέρνεις το σώμα που πρόκειται να γίνει, αλλά έναν γυμνό κόκκο, σιταριού ίσως ή κάποιον από τους υπόλοιπους.
38 Ο Θεός, όμως, του δίνει σώμα όπως θέλησε, και σε κάθε ένα από τα σπέρματα το ιδιαίτερό [του] σώμα.
39 Κάθε σάρκα δεν [είναι] η ίδια σάρκα· αλλά, άλλη μεν [είναι] η σάρκα των ανθρώπων, άλλη η σάρκα των κτηνών, άλλη δε η σάρκα των ψαριών, και άλλη των πτηνών.
40 [Υπάρχουν] και σώματα επουράνια, και σώματα επίγεια· πλην, άλλη [είναι] η δόξα των επουρανίων, άλλη δε η δόξα των επιγείων.
41 Άλλη [είναι] η δόξα τού ήλιου, και άλλη η δόξα τού φεγγαριού, και άλλη η δόξα των αστεριών· επειδή, αστέρι από αστέρι διαφέρει σε δόξα.
42 Έτσι και η ανάσταση των νεκρών· σπέρνεται με φθορά, ανασταίνεται με αφθαρσία·
43 σπέρνεται χωρίς τιμή, ανασταίνεται με δόξα· σπέρνεται με ασθένεια, ανασταίνεται με δύναμη·
44 σπέρνεται [ως] σώμα ζωικό, ανασταίνεται [ως] σώμα πνευματικό. Υπάρχει σώμα ζωικό, υπάρχει και σώμα πνευματικό.
45 Έτσι, εξάλλου, είναι γραμμένο: Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ «έγινε σε ψυχή που ζει»· ο έσχατος Αδάμ έγινε σε πνεύμα που ζωοποιεί.
46 Όμως, όχι πρώτα το πνευματικό, αλλά το ζωικό, έπειτα το πνευματικό.
47 Ο πρώτος άνθρωπος [είναι] από τη γη, χωματένιος· ο δεύτερος άνθρωπος, ο Κύριος από τον ουρανό.
48 Όπως [ήταν] ο χωματένιος, τέτοιοι [είναι] και οι χωματένιοι· και όπως [είναι] ο επουράνιος τέτοιοι [θα είναι] και οι επουράνιοι.
49 Και καθώς φορέσαμε την εικόνα του χωματένιου, θα φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου.
50 Και λέω τούτο, αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία.
51 Δέστε, ένα μυστήριο λέω προς εσάς· όλοι μεν δεν θα κοιμηθούμε, όλοι όμως θα μεταμορφωθούμε,
52 σε μια στιγμή, σε [χρόνο] ανοιγοκλεισίματος του ματιού, στην έσχατη σάλπιγγα· επειδή, θα σαλπίσει, και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι, κι εμείς θα μεταμορφωθούμε.
53 Επειδή, πρέπει τούτο το φθαρτό να ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό να ντυθεί αθανασία.
54 Όταν τούτο το φθαρτό ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος, που είναι γραμμένος: «Καταβροχθίστηκε ο θάνατος με νίκη».
55 «Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου;».
56 Το δε κεντρί τού θανάτου [είναι] η αμαρτία· και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος.
57 Αλλά, ευχαριστία ανήκει στον Θεό, ο οποίος μάς δίνει τη νίκη διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
58 Ώστε, αγαπητοί μου αδελφοί, γίνεστε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντας πάντοτε στο έργο τού Κυρίου, γνωρίζοντας ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.
29 Επειδή, τι θα κάνουν αυτοί που βαπτίζονται υπέρ των νεκρών; Αν πραγματικά οι νεκροί δεν ανασταίνονται, γιατί και βαπτίζονται υπέρ των νεκρών;
30 Γιατί κι εμείς κινδυνεύουμε κάθε ώρα;
31 Καθημερινά πεθαίνω, μα την καύχησή [μου] που έχω για σας στον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας.
32 Αν κατά άνθρωπο πολέμησα στην Έφεσο με θηρία, ποιο είναι το όφελος σε μένα, αν οι νεκροί δεν ανασταίνονται; «Ας φάμε και ας πιούμε· επειδή, αύριο πεθαίνουμε».
33 Μη πλανιέστε· «τα καλά ήθη [τα] φθείρουν οι κακές συναναστροφές».
34 Συνέρθετε στον εαυτό σας, όπως είναι δίκαιο, και μη αμαρτάνετε· επειδή, μερικοί έχουν αγνωσία Θεού· προς εντροπή σας το λέω.
35 Αλλά, θα πει κάποιος: Πώς ανασταίνονται οι νεκροί; Και με ποιο σώμα έρχονται;
36 Άφρονα, εκείνο που εσύ σπέρνεις, δεν ζωογονείται, αν δεν πεθάνει.
37 Και εκείνο που σπέρνεις, δεν σπέρνεις το σώμα που πρόκειται να γίνει, αλλά έναν γυμνό κόκκο, σιταριού ίσως ή κάποιον από τους υπόλοιπους.
38 Ο Θεός, όμως, του δίνει σώμα όπως θέλησε, και σε κάθε ένα από τα σπέρματα το ιδιαίτερό [του] σώμα.
39 Κάθε σάρκα δεν [είναι] η ίδια σάρκα· αλλά, άλλη μεν [είναι] η σάρκα των ανθρώπων, άλλη η σάρκα των κτηνών, άλλη δε η σάρκα των ψαριών, και άλλη των πτηνών.
40 [Υπάρχουν] και σώματα επουράνια, και σώματα επίγεια· πλην, άλλη [είναι] η δόξα των επουρανίων, άλλη δε η δόξα των επιγείων.
41 Άλλη [είναι] η δόξα τού ήλιου, και άλλη η δόξα τού φεγγαριού, και άλλη η δόξα των αστεριών· επειδή, αστέρι από αστέρι διαφέρει σε δόξα.
42 Έτσι και η ανάσταση των νεκρών· σπέρνεται με φθορά, ανασταίνεται με αφθαρσία·
43 σπέρνεται χωρίς τιμή, ανασταίνεται με δόξα· σπέρνεται με ασθένεια, ανασταίνεται με δύναμη·
44 σπέρνεται [ως] σώμα ζωικό, ανασταίνεται [ως] σώμα πνευματικό. Υπάρχει σώμα ζωικό, υπάρχει και σώμα πνευματικό.
45 Έτσι, εξάλλου, είναι γραμμένο: Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ «έγινε σε ψυχή που ζει»· ο έσχατος Αδάμ έγινε σε πνεύμα που ζωοποιεί.
46 Όμως, όχι πρώτα το πνευματικό, αλλά το ζωικό, έπειτα το πνευματικό.
47 Ο πρώτος άνθρωπος [είναι] από τη γη, χωματένιος· ο δεύτερος άνθρωπος, ο Κύριος από τον ουρανό.
48 Όπως [ήταν] ο χωματένιος, τέτοιοι [είναι] και οι χωματένιοι· και όπως [είναι] ο επουράνιος τέτοιοι [θα είναι] και οι επουράνιοι.
49 Και καθώς φορέσαμε την εικόνα του χωματένιου, θα φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου.
50 Και λέω τούτο, αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία.
51 Δέστε, ένα μυστήριο λέω προς εσάς· όλοι μεν δεν θα κοιμηθούμε, όλοι όμως θα μεταμορφωθούμε,
52 σε μια στιγμή, σε [χρόνο] ανοιγοκλεισίματος του ματιού, στην έσχατη σάλπιγγα· επειδή, θα σαλπίσει, και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι, κι εμείς θα μεταμορφωθούμε.
53 Επειδή, πρέπει τούτο το φθαρτό να ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό να ντυθεί αθανασία.
54 Όταν τούτο το φθαρτό ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος, που είναι γραμμένος: «Καταβροχθίστηκε ο θάνατος με νίκη».
55 «Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου;».
56 Το δε κεντρί τού θανάτου [είναι] η αμαρτία· και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος.
57 Αλλά, ευχαριστία ανήκει στον Θεό, ο οποίος μάς δίνει τη νίκη διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
58 Ώστε, αγαπητοί μου αδελφοί, γίνεστε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντας πάντοτε στο έργο τού Κυρίου, γνωρίζοντας ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.