Είχαν μάθει να βρίσκονται στο περιθώριο. Να ζουν και να κινούνται έξω από το στρατόπεδο του Ισραήλ. Ο λαός του Θεού βρισκόταν σε πόλεμο με τους Σύριους και αυτοί οι τέσσερις λεπροί (Β Βασιλ. 7/3,) ήταν άοπλοι και άνεργοι έξω από την πόλη, άρρωστοι, κουβαλώντας τη κατάρα της λέπρας επάνω τους. Ποιος να φανταζόταν ότι ο Θεός που στέκεται ψηλότερα από τα πρόσωπα και τις καταστάσεις, είχε ετοιμάσει κάτι υπέροχο, ώστε αυτοί οι άνθρωποι, οι υπεράνω κάθε σκέψης για ενεργοποίηση στο σχέδιο του Θεού, θα γίνονταν χρήσιμοι.
Όταν οι Ισραηλίτες είχαν κρυφτεί εξαιτίας του φόβου τους για τον εχθρό και είχαν βρει καταφύγιο μέσα στην ασφάλεια της πόλης, οι μόνοι που δεν είχαν πεποίθηση στα όπλα και τα τείχη και δε φοβούνταν να χαλάσουν την εικόνα τους, ήταν αυτοί οι τέσσερις λεπροί. Δεν είχαν εξαρτήσεις, δεν είχαν τίποτε να χάσουν, περικαθάρματα ήταν και σκύβαλα όπως λέει ο Απ. Παύλος, σήμερα θα λέγαμε πως είναι για τα σκουπίδια, για τα μπάζα…
Η νίκη, η είδηση ότι ο εχθρός το έχει βάλει στα πόδια, βρισκόταν στο στόμα αυτών των ανθρώπων. Η εκπλήρωση της προφητείας του Ελισσαιέ γνωστοποιήθηκε επειδή αυτοί οι τέσσερις λεπροί δε λογάριασαν τη ζωή τους και μπήκαν μέσα στο στρατόπεδο του εχθρού!
Παρατηρούμε άραγε το φαινόμενο όταν ακούμε κάποιον λόγο και τον κρίνουμε σύμφωνα με την δική μας οπτική; Με την εξωτερική εμφάνιση; Με το παρελθόν του ανθρώπου που φέρνει το μήνυμα; Ο Θεός θα σηκώσει πέτρες, θα σηκώσει λεπρούς για να μιλήσουν και εμείς θα δούμε τον λαό θριαμβευτή να μας καταπατάει κρατώντας λάφυρα, επειδή δε πιστέψαμε στον προφητικό λόγο!
Έχουμε συνηθίσει να κινούμαστε με τον χάρτη. By the book, όπως λέμε. Ακολουθώντας κατά γράμμα τη Βίβλο, ακολουθώντας τον τρόπο των παλαιοτέρων και χάνουμε αυτό που ο Θεός έχει για εμάς προσωπικά, για την σημερινή εποχή, για τη δική μας γενιά. Χάνουμε τη μαρτυρία του Πνεύματος που ίσως σήμερα να είναι διαφορετική από τη χθεσινή.
Ο Μωυσής όταν βρέθηκε μαζί με τους Ισραηλίτες μπροστά στην Ερυθρά θάλασσα, χτύπησε με το ραβδί του το νερό και η θάλασσα έγινε στεριά. Όταν αργότερα στην έρημο, ο λαός δίψασε και λοιδόρησε μπροστά στον Μωυσή, ο Θεός είπε στον Μωυσή να μιλήσει στην πέτρα για να τρέξει νερό. Ο Μωυσής ακολούθησε τον παλιό τρόπο. Χτύπησε την πέτρα και εμπιστεύτηκε την εμπειρία του. Νερό για να ξεδιψάσουν έτρεξε, αλλά την επαγγελία την απόλαυσε η επόμενη γενιά, όχι ο Μωυσής και ο Ααρών!
Ποιος θα δεσμεύσει τον τρόπο που ο Θεός θα χρησιμοποιήσει για να μας μιλήσει και να ενεργήσει; Για να μας θρέψει και με την πνευματική ή την τροφή του σώματος; Ο Κύριος Ιησούς μιλάει μέσα στη συναγωγή, (Λουκάς 4/25), ότι υπήρχαν ένας σωρός από χήρες στον Ισραήλ στα χρόνια του προφήτη Ηλία. Κι όμως, δεν στάλθηκε σε καμία από τις χήρες του Ισραήλ για να θρέψει τον άνθρωπο του Θεού. Η προσταγή του Θεού είχε δοθεί σε μια γυναίκα, που ήταν χωρίς άντρα, φτωχή και από ξένη χώρα (Α Βασιλ.17/8). Αλήθεια, γνωρίζουμε ποια ήταν η αξία της γυναίκας εκείνα τα χρόνια; Ωστόσο, μόνο αυτή μπορούσε να συντηρήσει και να ευλογήσει τον άνθρωπο του Θεού! Κανένας από τον Ισραήλ!
Υπάρχει μία παλιά τηλεοπτική διαφήμιση που 29 κατασκευαστές πλυντηρίων συστήνουν ένα συγκεκριμένο απορρυπαντικό. Αυτοί ξέρουν, έλεγε η διαφήμιση! Πώς είναι δυνατόν και ασφαλές για εμένα να αφήσω την επιλογή σε τρίτους, όχι φυσικά για προϊόντα, αλλά πολύ περισσότερο για πνευματικά θέματα, για ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη προσωπική μου πρόοδο και ευλογία; Μη ψάχνεις, μην ερευνάς, μην ακούς τίποτε άλλο από όσα σου λέμε και γνωρίζεις μέχρι τώρα, μη πας παρακάτω, εμπιστεύσου εμάς που ξέρουμε καλύτερα το συμφέρον σου. Ποιοι είναι αυτοί που ξέρουν τι είναι καλύτερο για εμένα ή για εσένα; Ποιους θα εμπιστευτούμε; Θα αφήσουμε τα πάντα σε ένα ιερατείο και έναν τρόπο που μας έφτασε μέχρις ενός σημείου, ή θα εμπιστευτούμε την μαρτυρία και την ελευθερία του Πνεύματος να μας ευλογήσει και με άλλους ανθρώπους που χρησιμοποιεί κι ας βρίσκονται έξω από το δικό μας πλαίσιο και τη δική μας συνήθεια;
Οι κατάσκοποι που έστειλε ο Ιησούς του Ναυή στην Ιεριχώ δε θα ζούσαν εάν δεν υπήρχε η Ραάβ, μία πόρνη! Τι θα γινόταν με τον Ηλία αν δεν υπήρχε η χήρα από τα Σαρεπτά της Σιδώνας; Το στρατόπεδο του Ισραήλ ακόμα θα έτρεμε τους Σύριους αν η λέπρα στεκόταν εμπόδιο για τους τέσσερις λεπρούς και για τον λαό.. Ο Ιερεμίας θα πέθαινε από την πείνα μέσα σε ένα λάκκο, αν ο Αβδέ-Μέλεχ, ένας Αιθίοπας και ευνούχος δε μιλούσε υπέρ του στον βασιλιά. (Ιερ.38/7) Γιατί όλους αυτούς δεν τους βοήθησαν, δε τους έθρεψαν πνευματικά άνθρωποι από τον χώρο τους, οι άνθρωποι του δικού τους κύκλου; Διότι απλά δεν είχαν να τους δώσουν αυτό που ήταν ανάγκη. Σαν ο Θεός να τους είπε και να ακούγεται και σε εμάς σήμερα: Ακούστε με, δε δεσμεύομαι από τίποτα και από κανέναν. Υπάρχουν άνθρωποι χρισμένοι που τους έχω διατάξει να σε θρέψουν και σε άλλους τόπους από αυτούς που γνωρίζεις μέχρι τώρα και κατοικείς!
Στον Θεό η δόξα!
Δ. Γ.
Leave a Reply