Αυτές τις μέρες συλλογιζόμουν την πορεία του Ιωσήφ. Νέος, όμορφος, εργατικός, με καταγωγή από το σπέρμα του Αβραάμ, που είχε κοινωνία με τον Θεό και υποσχέσεις, βρέθηκε σε μια στιγμή να τα χάνει όλα, ριγμένος από το ίδιο του το αίμα, από τα αδέρφια του, σε ένα λάκκο κι από εκεί στα χέρια των Μαδιανιτών.
Γνωστή η ιστορία. Ας μας βοηθήσει το Άγιο Πνεύμα να δούμε παραπέρα από τις συνθήκες.
Ο Ιωσήφ υπηρέτησε τη βασιλεία του Θεού, ζώντας σε ένα περιβάλλον που δε το επέλεξε ο ίδιος. Νομίζουμε ότι αν ήταν στο χέρι του θα έκανε αυτή την επιλογή ως προορισμό και με ταξιδιωτικό διαβατήριο τα κέρδη των Μαδιανιτών από την πώλησή του στον Πετεφρή; Ο Θεός όμως βρισκόταν εκεί…
Βρέθηκε κατηγορούμενος, αιχμάλωτος, φυλακισμένος, ξεχασμένος από όλους. Ακόμα και τότε, τις σκοτεινές εκείνες ατέλειωτες μέρες, υπηρετούσε σιωπηλός τη βασιλεία του Θεού, έστω κι αν δε το έβλεπε.
Αποδέχτηκε τα αξιώματα της Αιγύπτου, αποδέχτηκε να βρίσκεται κάτω από έναν ειδωλολάτρη Φαραώ κι ο Θεός δε βρέθηκε σε αδιέξοδο επειδή ο Ιωσήφ παντρεύτηκε την κόρη του ιερέα εκείνου του πολιτισμού .
Το περιβάλλον που ζούσε, που δεν το επέλεξε δε τον επηρέασε, ούτε μετέβαλλε την πίστη του και την καθαρότητα του. Κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα αργότερα, όταν πέθανε ο Ιακώβ ο πατέρας του, τον βαλσάμωσαν οι δούλοι του και όχι οι ιερείς της Αιγύπτου, όπως ο πεθερός του, που ήταν η συνήθεια του τόπου!
Το περιβάλλον που ζούσε έγινε το εργαλείο για να διασωθεί και να εξαπλωθεί ο λαός και η βασιλεία του Θεού!
Φέρνω τον εαυτό μου στη θέση του Ιωσήφ, ως κάτοικο, ως επίγειο πολίτη αυτού του κόσμου. Πώς με επηρεάζει το κοσμικό σύστημα; Μου δένει τα χέρια; Με κάνει αρνητή των πάντων; Ευτυχώς που ο Θεός δε μας ρωτάει και μας αποστέλλει όπως τα πρόβατα ανάμεσα στους λύκους, επειδή γνωρίζει ότι θα επιλέγαμε το λαγούμι που μας ρίξανε, τον θρησκευτικό μας τάφο και έναν ηρωικό θάνατο κατηγορώντας τους αδερφούς μας. Αν ήταν στο χέρι μου θα σταματούσα με ένα νόμο και με μία προσευχή την αδικία, την αμαρτία, τη φυλακή, τον πνευματικό πόλεμο… Ο Θεός όμως προσφέρει πεδίο μάχης!
Χρειάζομαι όραση Θεού!
Ο Ιωσήφ περπάτησε επάνω στα κύματα αυτού του κόσμου, και διαμόρφωσε την ιστορία, επειδή το πολίτευμα του δεν ήταν από αυτόν τον κόσμο. Παρότι πρωθυπουργός της Αιγύπτου, υπηρετούσε το σχέδιο και τη βασιλεία του Θεού!
Για σκέψου, ένα ανθρώπινο και συνάμα θρησκευτικό δικαστήριο, έγινε το εργαλείο και το μέσο που έφερε τον Ιησού στον Σταυρό και τη δική μας λύτρωση και δικαίωση.
Η ρωμαϊκή ταυτότητα του Παύλου έγινε το διαβατήριο και η πόρτα του απόστολου των εθνών για τη Ρώμη κι από τις φυλακές της ακόμα ταξιδεύει η ευωδία του Αναστημένου!
Δεν είναι οι συνθήκες, ούτε η φυγή , αλλά η πίστη στο έργο του Ιησού που νικάει τον κόσμο, από τον οποίο Ιησού λάβαμε χάρη και αποστολή σε υπακοή πίστης όλων των εθνών, υπέρ του ονόματός του.
Στον Θεό η δόξα! Δ. Γ.