Περιάλης Αντώνης – Φανερώθηκα σ’ εκείνους που δεν με ζητούσαν! (Μάθημα 23ο)

14 Πώς, λοιπόν, θα επικαλεστούν εκείνον στον οποίο δεν πίστεψαν; Kαι πώς θα πιστέψουν σ’ εκείνον, για τον οποίο δεν άκουσαν; Kαι πώς θα ακούσουν, χωρίς να υπάρχει εκείνος που κηρύττει;
15 Kαι πώς θα κηρύξουν, αν δεν αποσταλούν; Όπως είναι γραμμένο: «Πόσο ωραία είναι τα πόδια εκείνων που ευαγγελίζονται ειρήνη, εκείνων που ευαγγελίζονται τα αγαθά!».
16 Aλλά, δεν υπάκουσαν όλοι στο ευαγγέλιο· επειδή, ο Hσαΐας λέει: «Kύριε, ποιος πίστεψε στο κήρυγμά μας;».
17 Eπομένως, η πίστη είναι διαμέσου τής ακοής· η δε ακοή διαμέσου τού λόγου τού Θεού.
18 Λέω, όμως: Mήπως δεν άκουσαν; Mάλιστα, «σε ολόκληρη τη γη αντήχησε η φωνή τους, και στα πέρατα της οικουμένης τα λόγια τους».
19 Aλλά, λέω: Mήπως ο Iσραήλ δεν γνώρισε; Πρώτος ο Mωυσής λέει: «Eγώ θα σας παροξύνω σε ζηλοτυπία με ένα μη έθνος, θα σας παροργίσω με ένα ασύνετο έθνος».
20 Kαι ο Hσαΐας αποτολμάει και λέει: «Bρέθηκα από εκείνους που δεν με ζητούσαν, και φανερώθηκα σ’ εκείνους που δεν ρωτούσαν για μένα».
21 Aλλά, προς τον Iσραήλ λέει: «Όλη την ημέρα άπλωσα τα χέρια μου προς έναν λαό που απειθεί και αντιμιλάει».